Rozdział 23

 

*Zayn*

20.10.2012
- Jest u ciebie Lucy? - zapytał się mnie Liam, kiedy wpuściłem go do mojego mieszkania.
- Jeszcze nie wróciła z pracy.
- Szkoda.
- A co od niej chciałeś?
- Nieważne.
- Liam!
- Oj to nic takiego.
- Siadaj i mów o co chodzi.
Usiedliśmy na kanapie w salonie.
- No więc? - zacząłem.
- Co nie więc?
- Mów co jest takiego ważnego, że szukasz mojej dziewczyny?
- Nie dasz za wygraną, prawda?
- Nie, mów.
- Lucy zna pewną dziewczynę do której chce zadzwonić.
- No i widzisz powiedziałeś. I po co takie wielkie tajemnice?
- A ty coś dzisiaj taki nerwowy? I tym razem ty się nie wykręcaj, tylko mów.
- Wydaje mi się, że Lucy mnie unika.
- Czemu niby?
- Nie wiem. Od kiedy zaczęła studia jest jakaś inna.
- Zayn przesadzasz trochę. Ona cię nie unika, po protu w tygodniu ma wykłady, a w weekendy pracuje. Ona zwyczajnie nie ma czasu.
- Nie to coś innego. Wydaje mi się, że to coś innego. Tak jakby..
- Co?
- Tak jakby przestawała mnie kochać.
- Teraz to już zupełnie zgłupiałeś.
- Czemu niby?
- Ona cię kocha.
- Już nie jestem tak tego pewien.
Liam wstał i stanął naprzeciwko miejsce, gdzie siedziałem.
- Otrząśnij się. - krzyknął na mnie. - Kochasz ją nad życie i ona ciebie też. Nie wmawiaj sobie czegoś innego. Poza tym postaw się na jej miejscu. Ciebie też czasami nie ma całe dnie i myślisz, że jak ona się czuje? Tak jak ty w tej chwili.
Zastanowiłem się nad tym o czym powiedział. Faktycznie i może ona tak czuje, ale to nie o to chodzi. Wstałem i zacząłem chodzić po pokoju.
- To nie to Liam. To nie chodzi o rozłąkę. Mam nieodparte wrażenie, że ona coś ukrywa i nie chce mi o tym powiedzieć.
- A może zbytnio przeżywasz to, że kiedy ty masz wolne jej nie ma obok ciebie?
- Ile razy mam ci powtarzać, że to nie chodzi o mnie tylko o nią.
W tym momencie wpadłem na pewien plan.
- Ty z nią pogadasz. - powiedziałem.
- O nie.
- Lekko ją wypytaj o co chodzi.
- Nie podoba mi się ten pomysł.
- Martwię się o nią i wiesz doskonale, że jeśli tak się dzieje to nie umiem skupić się na zespole. A tego chyba wszyscy nie chcemy?
Zapadła chwilowa cisza.
- Dobra. Ale nic nie obiecuję. - odpowiedział.

*Liam*

21.10.2012
- Cześć Lucy. Mogę wejść? - spytałem się, kiedy dziewczyna otworzyła mi drzwi.
- Jasne. Wchodź.
Wszedłem do mieszkania.
- Chcesz coś do picia albo jedzenia? - spytała się, kiedy usiadłem przy stole w kuchni.
- Nie dzięki.
- Więc co cię sprowadza do mnie o tak wczesnej porze i to w dodatku w niedziele? - spytała się, kiedy usiadła naprzeciwko mnie.
- Mam dwie sprawy.
- Słucham.
- Po pierwsze chciałbym cię spytać o twoją znajomą Hayley.
- Znajoma to za dużo powiedziane.
- Dasz mi jej numer telefonu?
- Nie mam.
- Jak to nie masz?!
- Po prostu. Tylko raz w życiu ją widziałam.
- Ale gdzieś musiałaś ją poznać.
- Wiem gdzie pracuje.
- To napisz mi adres.
- A po co ci?
- Domyśl się.
- Wpadła ci w oko.
- No co ty nie powiesz.
Dziewczyna napisała mi na kartce adres i dała mi go.
- A co to za druga sprawa? - zapytała się.
- Zayn się o ciebie martwi.
- Już się poskarżył

- Jeśli to co mówi to prawda to będę w szoku.
- A co mówi?
- Mówi, że go unikasz.
Dziewczyna spuściła głowę.
- To prawda. - powiedziałem zaskoczony.
- Tak.
- Czemu?
- To wszystko mnie przerasta.
- To znaczy?
- Ten szum wokół wszystkiego.
- Nie do końca rozumiem.
- Zaraz tu coś przyniosę. - powiedziała Lucy i poszła do jednego z pokoi.
Dziewczyna wróciła po chwili, trzymając w dłoni jakieś koperty. Dała mi je.
- Otwórz. - powiedziała.
Otworzyłem. Z każdą kolejną otwieraną kopertę coraz bardziej rozumiałem Lucy i byłem coraz bardziej zaskoczony.
- Czy to? - spytałem się lekko załamany.
- Tak. To od waszych fanek. Może z tych listów, które ci dałam są tylko trzy przepełnione nienawiścią, ale to i tak boli.
- Dlatego odsuwasz się od Zayna?
- Nie powiem mu, że jego fanki mnie nienawidzą, bo wiem jak zareaguje.
- Wścieknie się.
- Dokładnie. On kocha to co robi i nie chcę, by zmienił swoje nastawienie przeze mnie.
- Nie powinnaś tego przed nim ukrywać.
- On już i tak czasami przesadza. Przypomnij sobie tą akcję z moją pracą. Po tym jak powiem mu o tych listach będzie obchodził się ze mną jak z jajkiem. Rozumiem, że chce dla mnie jak najlepiej, ale to czasami jest męczące, kiedy chce sobie mnie podporządkować.
- Posłuchaj mnie Lucy. Zayn nie patrzy na  to z tej strony. On po prostu cię kocha i pragnie byś była szczęśliwa.
- Wiem o tym, ale dla mnie to jest po prostu ciężkie.
- Nie chcę cię do niczego zmuszać, ale myślę, że powinnaś o tym wszystkim z nim szczerze porozmawiać.

*Lucy*

02.11.2012
- Przesadziłeś Zayn. - krzyknęłam na niego, kiedy tylko wróciliśmy razem do mojego mieszkania.
- Ja przesadziłem? Ja?! To ty nie byłaś ze mną szczera.
- Wiedziałam jak zareagujesz.
- Studiujesz od miesiąca i co nie znalazłaś momentu, aby mi powiedzieć, że on też tam studiuje?
- No i co z tego?
- I co z tego? Ty chyba żartujesz Lucy!
- No dobra i może i mogłam ci powiedzieć. A zmieniło by to coś?
- Tak. Dowiedziałbym się tego od ciebie, a nie od zupełnie nieznanych mi ludzi.
- I wolisz im wierzyć niż mi? Fajnie wiedzieć.
Wzięłam z szafy torbę i zaczęłam się pakować.
- Co ty teraz robisz? - zapytał się mnie Zayn.
- Biorę swoje rzeczy.
- To teraz chcesz uciec?
Właśnie wzięłam z półki bluzki i na moje nieszczęście wypadły te cholerne listy. Zayn niestety je zauważył. Chciałam je podnieść z podłogi, ale chłopak mnie wyprzedził.
- Zayn...
- Przecież to są wyraźne groźby.
- Wiem.
Chłopak spojrzał na mnie z bólem w oczach.
- Widzę, że już przede mną wszystko ukrywasz. - powiedział.
- A co miałam ci powiedzieć, że twoje fanki potrafią być tak nie czułe? Wiem Zayn, że to część twojej pracy i nic na to nie poradzisz. I dlatego nic ci nie mówiłam.
- Nie powinnaś niczego przede mną ukrywać. Nie poznaję cię już.
- Najlepiej będzie jak zrobimy sobie przerwę.
- Zrywasz ze mną?
- Znowu to robisz Zayn. Dopowiadasz sobie coś czego nie powiedziałam. Muszę wszystko sobie przemyśleć i myślę, że ty też powinieneś.
- Jeśli tego chcesz to nie będę cię zatrzymywał.
Wzięłam torbę i wyszłam z mieszkania nawet się nie odwracając. Gdy tylko drzwi się zamknęły pozwoliłam łzom spłynąć po mojej twarzy. Zbiegłam jak najszybciej na dół. Dopiero tam założyłam na siebie kurtkę.
- Lucy. - usłyszałam obok siebie znajomy głos.
- Lou.
Chłopak podszedł do mnie i przytulił mnie do siebie.
- Co się stało? - zapytał się.
- Nie chcę o tym mówić.
- Zayn coś ci zrobił?
- Lou nie chcę o tym rozmawiać. - krzyknęłam i wyrwałam się z jego uścisku.
Szłam przed siebie z twarzą mokrą od łez.

*Jessica*

02.11.2012
- Nate co ty robisz? - zapytałam się go, kiedy zastałam go w kuchni.
- Chciałem coś ci zrobić dobrego na kolację. W końcu ktoś musi o ciebie dbać, kiedy nie ma w domu twoich rodziców.
Stanęłam obok niego i dałam mu buziaka w policzek. W tym samym momencie ktoś zadzwonił do drzwi. Uśmiechnięta poszłam je otworzyć. Gdy tylko otworzyłam drzwi uśmiech znikł z mojej twarzy. Na progu stała zapłakana Lucy.
- Czy mój pokój jest nadal wolny? - spytała się mnie.
- Oczywiście, że tak.
Wpuściłam ją do środka, a z kuchni wyszedł Nate. Moja siostra była zaskoczona jego widokiem.
- Nate to moja siostra Lucy, Lucy to mój chłopak Nate. - przedstawiłam ich sobie.
- Miło mi cię w końcu poznać Lucy. - powiedział Nate.
- Mi ciebie też. A teraz pozwólcie, że pójdę do siebie.
Lucy poszła do góry, a ja odprowadziłam ją wzrokiem.
- Ja już pójdę. - powiedział mój chłopak.
- Nie musisz.
- Widzę, że chcesz pogadać z siostrą, więc tak będzie lepiej.
Chłopak podszedł do drzwi i zaczął ubierać kurtkę. Dał mi całusa na pożegnanie.
- Jutro wynagrodzę ci ten wieczór. - powiedziałam.
- No ja myślę.
Zamknęłam z uśmiechem za nim drzwi. Po czym udałam się do Lucy. Dziewczyna leżała skulona na łóżku. Już chciałam wychodzić, gdy się odezwała.
- Nie idź Jess. Połóż się obok mnie.
Zrobiłam to o co prosiła. Wtuliła się we mnie, a ja przytuliłam ją do siebie i pocieszająco głaskałam po ręce. Po pewnym czasie moja siostra usnęła, a po niej i ja.
03.11.2012
Obudziłam się sama w łóżku. Lucy już nie było obok mnie. Zeszłam na dół. Zastałam dziewczynę w kuchni popijającą kawę.
- Ty już na nogach? - spytałam się jej.
- Za dwie godziny muszę być w pracy.
- Zapomniałam, że moja młodsza siostrzyczka już pracuje.
- Nie wiedziałam, że masz chłopaka.
- Od niedawna. - powiedziałam. - Powiesz mi co się wczoraj stało?
- Pokłóciłam się z Zaynem.
- O co?
Widać było, że Lucy nie chce o tym rozmawiać.
- Od pewnego czasu dostaje od jego fanek listy z pewnymi niemiłymi słowami. I mu o tym nie powiedziałam. a do tego jeszcze Philip.
- A co on ma z tym wszystkim? - spytałam się zdenerwowana.
- Studiuje tam gdzie ja. A Zayn, gdy się o tym dowiedział od razu pomyślał, że Philip chce do mnie wrócić i się z nim pobił.
- A chce?
- To nie ma znaczenia.
- Lucy.
- Tak, ale ja nie chcę, a Zayn myśli, że mi nie przeszło z Philipem.
- Ale ty kochasz Zayna, tak?
- Oczywiście, że tak. Ale sądzę, że taka przerwa od siebie dobrze nam zrobi.
- Nie jestem co do tego taka pewna. - powiedziałam sama do siebie, kiedy Lucy wyszła z kuchni.

************************************************************

Tak jak obiecałam jest rozdział w czwartek. Czy tylko mi się wydaję, że coraz gorszę są te rozdziały? I jest też jedna rzecz, która mnie smuci jest coraz mniej komentarzy, a ja tak je uwielbiam czytać. Ogólnie jakoś wena mnie opuściła, ale już wiem jak chcę zakończyć tą historię, ale jeszcze nie wiem kiedy to nastąpi. Następny rozdział w niedzielę. A i co do piosenki to jest cudna i wydaję mi się, że trochę pasuje do tego rozdziału. Do następnego:)