Rozdział 15

 

*Emma*

18.07.2012
Obudziłam się i od razu poczułam na sobie coś ciężkiego. Spojrzałam na to coś i dostrzegłam rękę. Odwróciłam się delikatnie i zobaczyłam obok siebie śpiącego Harry'ego. Jakoś udało mi się wyswobodzić i wstałam z łóżka. Wzięłam czyste ubranie, wyszłam z pokoju i poszłam do łazienki. Rozebrałam się i weszłam pod prysznic. Właśnie tego potrzebowałam. Po pewnym czasie poczułam na swoich biodrach czyjeś ręce i, aż krzyknęłam z przerażenia.
- Wybacz, nie chciałem cię przestraszyć. - usłyszałam głos Harry'ego przy swoim uchu.
Chłopak położył swoje dłonie na moim brzuchu i przyciągnął mnie bliżej siebie. Poczułam, że kładzie swoją brodę na moim ramieniu.
- Harry moja babcia jest w domu. - powiedziałam.
- Nie ma sprawdziłem.
Poczułam jego wargi na swojej szyi, jego ręce były już na moich udach. Odwróciłam się do niego. Wplątałam swoje palce w jego mokre włosy i przyciągnęłam jego wargi do swoich. Oparł mnie o ścianę, a po naszych ciałach cały czas leciała gorąca woda. Oplotłam ręce wokół jego szyi, a nogi wokół jego pasa. Po chwili leżeliśmy już na łóżku w moim pokoju. Obydwoje byliśmy nadzy, mokrzy i spragnieni siebie. Znalazłam się w innym świecie, gdzie nie liczyło się nic tylko on. Nie przejmowałam się już żadnymi konsekwencjami. Było cudnie i chciałam, aby tak zostało.

*Louis*

20.07.2012

- Na pewno to dobry pomysł? - spytał się mnie Harry.
- Tak na pewno.
Właśnie szykowaliśmy się na domówkę. Postanowiliśmy ją urządzić z powodu przeprowadzki Lucy. Jednak Harry nie był przekonany co do tej imprezy. Było to dziwne, bo to zwykle on wykazywał największą chcieć na zabawę. Czekaliśmy jeszcze tylko na Lucy i Emmę. Było już parę naszych znajomych. Pewnie jeszcze ktoś przyjdzie na przyczepkę. Jednak ja wzrokiem szukałem Eleanor. Stała po przeciwnej stronie pokoju i rozmawiała z Jess. Moja kuzynka przeżyła bardzo niespodziewany wyjazd Annabeth, tak samo jak Niall. Chłopak siedział na kanapie już w lekkim zamroczeniu. Zauważyłem, że po raz kolejny otwierają się drzwi mojego mieszkania, bo to tu postanowiliśmy wszystko urządzić. Do pomieszczenia weszła Emma i Lucy. Moja kuzynka od razu podeszła do mnie.
- Zayn gdzieś się kręci. - powiedziałem, kiedy stanęła obok mnie.
- Wierzę, ale nie o to chciałam zapytać.
- A o co?
- Jak tam Harry?
- Chyba dobrze. Ostatnio zrobił się małomówny.
- Domyślam się.
Przyjrzałem się jej, a ona patrzyła na Emmę, która stała na uboczu. W pewnym momencie do dziewczyny podszedł Harry.
- Nie wiem jak ty, ale ja chętnie bym podsłuchał o czym rozmawiają. - powiedziałem na co dostałem od Lucy z łokcia.
Przyglądaliśmy się tej parze, aż w końcu to zauważyli. Emma podeszła do nas, a Harry został tam gdzie stał.
- Hej Lou. - przywitała się ze mną dziewczyna.
Nagle usłyszeliśmy huk. Odwróciliśmy się w kierunku dochodzącego hałasu. To Niall się przewrócił. Mogłoby to i to wyglądać śmiesznie, gdyby nie krew, która spływała mu z brwi. Od razu do niego podbiegłem. Usłyszałem, że Liam wszystkich wygania ogłaszając, że to koniec imprezy. Został tylko nasz zespół, Jess, Em, Lucy i Eleanor. Posadziłem chłopaka na krześle, a Emma zajęła się jego rozciętą brwią. Niall nie kontaktował z rzeczywistością. Lecz zrobił coś co każdego z nas zszokowało. Niall na oczach wszystkich pocałował Emmę dość zachłannie. Dziewczyna od razu się od niego odsunęła, a on po prostu usnął. Usłyszałem trzask zamykanych drzwi, nie musiałem się odwracać, by wiedzieć kto wyszedł. Spojrzałem na Emmę.
- Idź, my się nim zajmiemy. - powiedziałem do niej.
- Nie trzeba, tu bardziej się przydam. Pomogę posprzątać. - odpowiedziała o poszła do kuchni.
- Już jej nie rozumiem. - dopowiedziała Lucy.
Zerknąłem na nią, patrzyła z niedowierzaniem na drzwi, przez które co dopiero zniknęła Emma. Dziewczyna chciała do niej iść, ale Liam ją zatrzymał.
- Ja z nią pogadam. - powiedział i poszedł do kuchni.
Przykryłem Nialla kocem i odwróciłem się w kierunku reszty. Każdy był zdezorientowany tą sytuacją. Nie chciałem tego, ale obawy Harry'ego się sprawdziły. Ta impreza nie należała do udanych.

*Liam*

20.07.2012
Wszedłem do kuchni. Usłyszałem ciche łkanie dziewczyny stojącej nad zlewem. Nie usłyszała, że wszedłem. Dopiero, kiedy stanąłem obok niej, zorientowała się, że nie jest sama w pomieszczeniu. Szybko otarła policzki rękawem. Nie umiałem zachować się w tej sytuacji, więc tylko stałem i nic nie mówiłem. Emma także stała nadal cicho. Lecz po pewnym czasie się odezwała.
- Mogę cię o coś zapytać Liam?
- Pewnie.
- Kochałeś kogoś tak mocno, aby zrezygnować z tej osoby dla jej dobra?
Zamurowało mnie. Szczerze nie wiedziałem co jej odpowiedzieć. Czy byłem gotów na takie poświęcenie?
- Czy byłbyś gotów zrobić to dla Camille? - odezwała się ponownie.
Spojrzałem na nią. Patrzyła na mnie zapłakanymi oczami.
- To jest proste pytanie Liam. Tak czy nie? - dziewczyna nie dawała za wygraną.
Może nieświadomie, ale Emma dała mi do myślenia. Czy byłem gotów to zrobić? Odpowiedź była zaskakująca i prosta. Kiedyś byłem gotów to zrobić, ale teraz już nie. Nie wiem czy to ja się zmieniłem, czy to nie była już ta miłość co wtedy.
- To ja miałem ci pomóc, nie ty mi. - odezwałem się.
Dziewczyna odwróciła się i oparła o blat.
- Ciesze się.
- Ale teraz posłuchasz mnie. - powiedziałem. - Jeśli jesteś gotowa na takie poświęcenie z miłości, to nie uciekaj od niej. Taka rzecz nie zdarza się codziennie.
Przyjrzałem się jej. Doskonale wiedziałem, że zmierzam w dobrym kierunku. Widziałem, że raptownie zmienia się jej wyraz twarzy. Postanowiłem dać jej pomyśleć i wyszedłem z kuchni.
- Dziękuje. - usłyszałem jeszcze za sobą jej głos.
W salonie nie było już Jessici i El, a Niall nadal spał. Zostali tylko Lucy, Zayn i Lou.
- I jak z nią? - spytała się mnie dziewczyna.
- Bywało lepiej.
Lucy wstała i od razu chciała iść do swojej przyjaciółki. Jednak zatarasowałem jej drogę. Stanęła zdziwiona przede mną.
- Chyba obydwoje wiemy, że w takich chwilach trzeba pomyśleć samemu. - powiedziałem do niej.
Kiwnęła głową i na powrót usiadła obok Zayna. Ja usiadłem naprzeciwko kanapy na fotelu. Jakoś każdemu z nas nie chciało się ruszać. Po pewnym czasie dosiadła się do nas Emma. Zaczęły mi się zamykać powieki i usnąłem.
21.07.2012
Obudziłem się i od razu rozejrzałem się po pokoju. Niall i Louis spali na kanapie, a Zayn i Lucy wtuleni w siebie siedzieli i rozmawiali.
- I jak się spało? - spytał się mnie Zayn.
- Nie za wygodnie, a Harry wrócił?
Przecząco pokiwali głowami. W tej samej chwili pojawiła się Emma z kubkiem w ręku. Dziewczyna przystawiła sobie krzesło i dosiadła się do nas. Przyjrzałem się jej. Miała czerwone podpuchnięte oczy, potargane lekko włosy. Nigdy nie widziałem jej w takim stanie.
- Liam. - powiedziała do mnie.
- Co?
- Wiem, że strasznie wyglądam, nie musisz się tak przyglądać.
Chciałem jeszcze coś dodać, ale usłyszeliśmy ziewnięcie obok siebie. To Louis się obudził, a zaraz po nim i Niall. Spojrzeliśmy uważnie na tego drugiego. Niall był trochę zdziwiony naszą reakcją.
- Co jest? - spytał się.
- Pamiętasz coś z wczoraj? - spytała się go Lucy.
Chłopak widać było, że stara sobie coś przypomnieć.
- Przepraszam. - zwrócił się do Emmy. - Nie chciałem tego.
Emma tylko lekko kiwnęła głową.
- I ciebie też Harry przepraszam. - zwrócił się do osoby znajdującej się za mną.
Odwróciłem się w tamtym kierunku. Na progu stał cały i zdrowy Harry. Odetchnąłem z ulgą. Na szczęście nic mu się nie stało. Chłopak niepewnie się do nas uśmiechał. Cały Harry. Najpierw wybucha, a później wraca skruszony.
- Gdzieś ty był? - usłyszałem krzyk Louisa.
- Spacerowałem.
Louis ze złością prychnął. I więcej się nie odezwał. Wiadomo. Louis zawsze bardzo się martwi o Harry'ego, w końcu to z przyjaźnił się przed powstaniem zespołu.
- Nie wiem jak wy, ale ja jestem głodny. - przerwał Niall krępującą ciszę.
Zaśmiałem się pod nosem. Oczywiście Horan od samego rana jest głodny. Wstałem i poszedłem do kuchni. Po pewnym czasie byli tam wszyscy.

********************************************************************

Co do rozdziału to może być. Może was już denerwować wiązanka uczuć Emmy, ale to na razie koniec jej zawirowań i w następnym rozdziale dowiecie się jaką decyzje podjęła. A i wybaczcie za tą scenę z jej perspektywy, nie wyszła mi, nie umiem pisać takich scen. Co do piosenki może i nie pasuje, ale cały czas przez ostatnie dwa dni jej słucham i nie mogę przestać. Kolejny odcinek nie wiem kiedy. Wybaczcie. Powód prosty. Moja ukochana mamusia idzie jutro na wywiadówkę i myślę, że nie będzie zadowolona z moich ocen. Trzymajcie kciuki, żeby nie zabrała mi kompa, bo jak zabierze to klapa. A jak nie zabierze myślę że rozdział 16 w piątek. No to się rozpisałam. Do następnego, mam nadzieję, że za niedługo.